امام علی از فاطمه سلام الله علیهما نقل نموده است، که: « پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: ای فاطمه! کسی که بر تو درود بفرستد، خداوند او را می بخشد، و به من، در هر جای بهشت که باشم، ملحق می کند.«
1- بهشت
استاد در حال صحبت بود و میگفت: «بچهها چه موقع از انسان، چیزی کم میشود؟»
یکی گفت: «وقتی مثلاً رژیم بگیرد وزنش کم میشود.»
دیگری گفت: «وقتی مثلاً پولش را گم کند» آن دیگری گفت: «وقتی ...»
و استاد گفت: «آیا فقط در مادیات است که از انسان چیزی کم میشود؟» بچهها ساکت ماندند و به فکر فرو رفتند.
استاد: «مثلاً آیا اگر رفتاری ناشایست و خلاف اجتماعی از ما سربزند آبرویمان کم نمیشود؟ اگر یکی از رازهای مهم خود را با نااهل مطرح نماییم چیزی از ما کم نمیشود؟ اگر دروغ بگوییم؛ اگر حسادت و کبر بورزیم؛ فخر فروشی کنیم؛ خودستایی کنیم؛ اگر .. .
آیا به نظر شما در این حالات چیزی از انسان کم نمیشود؟» زمزمهای عمومی شکل گرفت و تقریباً همهی بچهها با کلام یا علامت سر به نشانهی تایید با استاد همراه شدند و اینجا بود که استاد گفت: «عزیزان! آن دخترخانمی که با ظاهری بد و با حجابی ناقص در خیابان ظاهر میشود و خود را در معرض نگاههای مسموم و هوسآلود قرار میدهد نیز در حال کمشدن است؛ کمشدنِ وقار و سنگینی، کمشدن عفت و پاکدامنی و از همه مهمتر، کمشدن اعتبار در نزد حضرت حقتعالی و ... .
پس چرا گاه میگوییم: «مگه با نگاه مردم چه چیزی از ما کم میشود؟».
یادمان باشد:
«کم شدن» فقط کاسته شدن از وزن یا ثروتِ انسان نیست.
انتظار یعنی نگه داشتن یک جای خالی برای کسی که می آید.
یعنی آنکه جای خالیش چنان به چشمت بیاید که
نگذاری احدی بر آن پا گذارد. یعنی آن « جا » را کنار گذاشته باشی.
فقط برای حضور او. یعنی آنکه نبودش، حتی لحظه ای آرامت نگذارد.
انتظار یعنی دغدغه، یعنی درد، یعنی مسئولیت،
یعنی بینایی ، بیقراری ، چشم به راهی، انتظار سهم هر کس نیست،
با عافیت یکجا جمع نمی شود.
خانه خرابی و آوارگی و دلدادگی و بی سامانی، علامت منتظران ناب است.
انتظار یعنی حرارت، یعنی
سوختن. انتظار یعنی آنکه از زخمت تا پای
جان مراقبت کنی،
اما نه برای التیامش، که برای تازه ماندنش
برای آنکه وقتی آمد، نشانش دهی و بگویی :
« دیدی که مَحرم ماندم؟...»
اَللّهُمَّ عجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج
کیفیت نماز شب در مفاتیح الجنان آمده . 11 رکعت هست .
4 تا نماز دو رکعتی می باشد به نیت نافله شب که مانند نماز صبح هست . یک
نماز 2 رکعتی مانند نماز صبح به نیت شفع هست که بعد از حمد قل اعوذ برب
الناس و رکعت دوم بعد از حمد قل اعوذ برب الفلق هست . از همه مهمتر یک نماز
یک رکعتی هست که بعد از اینها باید خوانده شود و به نیت نماز وتر هست. که بعد
از حمد 3 بار قل هوالله احد می خوانی و یک بار قل اعوذ برب الفلق و یک بار قل
اعوذ برب الناس بعد از همه مهمتر تو این نماز قنوتش هست که هرچی طولانی تر
باشه بهتره . بهتره 70 بار استغفرالله ربی و اتوب الیه خوانده شود و 7 بار هذا مقام
العاذ بک من النار ( این هست مقام کسی که از آتش دوزخ بته تو پناه می برم ) و
بعد از آن برای 40 مومن استغفار میکنی و 300 بار العفو میگی .و میگویی رب
اغفرلی ورحمنی و تب علی انک انت التواب الغفور الرحیم. استغفار میکنی و 300
بار العفو میگی .و میگویی رب اغفرلی ورحمنی و تب علی انک انت التواب الغفور
الرحیم. البته ذکر های دیگه ای هم هست که میشه گفت . بعد قنوت رو تمام
میکنی و تا آخر نماز میخونی . و بعد از نماز تسبیحات حضرت زهرا رو می خونی
زمانش هم از 45 دقیقه قبل از نماز صبح خوب هست.
پروردگارا
مرا بینشی عطا فرما تا تو را بشناسم
و دانش عطا فرما تا خود را بشناسم
مرا صحتی عطا فرما تا از کار لذت ببرم
و ثروتی عطا فرما تا محتاج نباشم
مرا نیرویی عطا فرما تا در نبرد زندگی فائق شوم
و همتی عطا فرما تا گناه نکنیم
مرا صبری عطا فرما تا سختی ها رو تحمل کنم
و طبعی عطا فرما که با مردم بسازم
مرا بزرگواری عطا فرما که با دشمنم مدارا کنم
و بینشی عطا فرما تا زیباییهای جهان را ببینم
مرا عشقی عطا فرما تا تو و همه را دوست بدارم
و سعادتی عطا فرما تا خدمتگذار دیگران باشم
مرا ایمانی عطا فرما تا اوامرت را اطاعت کنم
و امیدی عطا فرما تا از ترس و اضطراب بر کنار باشم
مرا عقلی عطا فرما تا از خود نگویم
و معنویتی عطا فرما تا زندگی معنی داشته باشد