تا که شد اتش عشق تو گلستان دلم
ای که
گیسوی تو شرحی ز پریشانی ماست
تار مویی ز تو ، سر
رشتهی عرفانی ماست
دست از دامن عشقت نکشم
تا به ابد
کز ازل داغ غمت بر دل و
پیشانی ماست
طاق ابروی تو چون مروه
و ، چشم تو صفا
خال مشکین رخت کعبهی
نورانی ماست
زآنکه سرچشمهی اسرار
الهی دل توست
هر کلامت به یقین حجت
قرآنی ماست
در فراغت شده چون نالهی
نی نغمهی ما
سوز نیها همه از آتش
پنهانی ماست
بی تو در عصر و زمان ،
گم شده و در به دریم
تا به کی قسمت ما بی سر
و سامانی ماست
گوش دنیا شده از نالهی
عشاق تو کر
این دعاهای فرج ، نقل
پریشانی ماست
میزنم نقش رخت را به
دلم من شب و روز
دل خوشم من که خیال تو
به مهمانی ماست
ای سلیمان ، غزلم گر چه
بود ران ملخ
لیک گنجیست که بر دفتر
دیوانی ماست
تا که شد آتش عشق تو
گلستان دلم
بی تو بستان جهان کلبهی
احزانی ماست
چون تو " زرین
" ، همه یعقوب صفت منتظرند
عالمی در پی این یوسف
کنعانی ماست
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر از آرش زرین